حجاب در لغت به معنی پرده،روپوش و روبند می باشد و از نظر اسلام عبارت است از اینکه:<<زن در معاشرت خود با نامحرم،بدن خود را بپوشاند و به جلوه گری و خود نمایی نپردازد.>>حجاب حریمی میان زنان و مردان نامحرم است و سبب فروکش کردن غریزه جنسی می شود.حجاب بیانگر وقار و افتخار یک زن است.

حجاب،بوی خوش عفاف و پاکدامنی است.
حجاب تلالوشبنم بر چهره است.
زن،این موجود ظریف،مظهر جمال خلقت است و اسلام می خواهد این<<گوهر گرانبها>>در <<گنجینه حجاب>>مستور باشد تا از آفات هوس ها مصون بماند.حجاب نوعی ارزش و احترام برای زنان به دنبال می آورد تا نامحرمان هوسران،آنها را با دیده حیوانی ننگرند.

حجاب در آیات و روایات:
خداوند حکیم در قرآن کریم می فرمایند:
<<ای پیامبر،به مومنان بگو چشم های خود را از نگاه به نامحرمان فرو گیرند،و عفاف خود را حفظ کنند؛این برای آنان پاکیزه تر است؛خداوند از آنچه انجام می دهند آگاه است.و به زنان با ایمان بگو چشم های خود را از نگاه هوس آلود فرو گیرند،و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را جز آن مقدار که نمایان است آشکار ننمایند،و اطراف روسری های خود را بر سینه خود افکنند تا گردن وسینه با آن پوشانده شود و زینت خود را آشکار نسازند مگر برای شوهرانشان،یا پدرانشان،یا پسرانشان،یا پسران پسرانشان،یا برادرانشان،یا پسران برادرانشان،یا پسران خواهرانشان،یا زنان هم کیششان،یا بردگانشان(کنیزانشان) یا افراد سفیه که تمایلی به زن ندارند،یا کودکانی که از امور جنسی مربوط به زنان آگاه نیستند؛و هنگام راه رفتن پاهای خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود.و همگی به سوی خدا بازگردید ای مومنان تا رستگار شوید.>>

1ـ معنای لغوی:

عفاف از ریشه “عفّت” است و راغب اصفهانی در مفردات خود، عفّت را معنی می‏کند: عفّت، پدید آمدن حالتی برای نفس است که به وسیله آن از فزون خواهی شهوت جلوگیری شود. پایه عفاف، خویشتن‏داری است و ردّپایی از جنسیّت یا اختصاص به جنس خاص (زن) در معنی لغوی عفاف، وجود ندارد.

معنای اصلاحی:

در تفکّر اسلامی، عفاف، گونه‏ای منش است همراه با کُنِش رفتاری و گفتاری.

عفاف در قرآن:

در قرآن چهار بار از ریشه عفاف، استفاده شده است:

۱ـ سوره بقره ـ ۲۷۳: کنش بزرگ منشانه، عفاف است.

۲ـ سوره نساء ـ ۶: خویشتنداری از دست یازی به اموال یتیمان عفاف است.

۳ـ سوره نور ـ ۳۲: در این آیه خویشتن‏داری (استعفاف) را به رام کردن قوّه جنسی اطلاق فرموده است.

۴ـ سوره نور ـ ۶۰: فروگذاردن جامه به معنای عفاف تلقی می شود.

عفاف از منظر تفکّر اسلامی، هم رویه درونی دارد که حالتی نفسانی جهت کنترل و جهت‏دهی به شهوت (کشش و اشتیاق) است و هم رویه‏ای بیرونی که نشانه‏هایش در رفتار و گفتار هویدا می‏شود تا حالت درون را به نمایش گذارد. در روایات اسلامی نیز “عفاف” به معنی “خویشتن‏داری” است که در کردار و گفتار آشکار باشد.